NOVU TESTAMENTU NA FALA DE XÁLIMA

Ia temus aquí u Novu Testamentu, tradudíu á Fala de Xalima -na varianti do mañegu- pur Mingu (Domingo Frades).  A presentación du libru se fidu u lunis 8 na igrexa de Sa Martín de Trevellu.

Ei tuvi a sorti de estal eno eventu, certamenti  históricu (crencias de ca un aparti). Cumu dixu nu actu,u representanti de PROEL, nun toas as lenguas tenin a sorti de tel tradudíu esti textu nin a oportuniai de incorporalu á cotidianidai dus falantis que u demandin.

Aparti de istu, queru fel unha lectura máis : pa mí, tamén é históricu u feitu de habelsi  leváu a bo portu unha edición de  tanta transcendencia  “contra ventu i marea”. Pois a idel verdai, u libru ha síu pusibri gracias a un esforzu i entusiasmu particulal. Dalgunha maneira a administración autonómica ten que tomal nota i dalsi conta de que unha realiai lingüística cumu é a Lengua du Val de Xálima mereci profundu respetu, consideración, recuñucimentu i obviamenti un apoiu institucional claru. Apoiu que sí se está notandu, en certa midía, desde os aixuntamentus.
Tamén se eitó de menus algunha repercusión nus meius de comunicación; nun había cámaras de Canal Extremaúra, nin periodistas... Unha lástima!

A Fala, a lengua europea minorizá cun maiol númiru porcentual de falantis, mereci dil incorpurándusi en tos us ámbitus: na educación, na documentación, enos meius de comunicación, na rotulación, na toponimia oficial, na cultura i pur supostu tamén na igrexa… du mesmu xeitu que ia están incorporás, desde fai mutus anus, oitras lenguas cooficiais cumu o catalán, u vascu, o galegu, u valencianu, o aranés (lengua pirenaica que nun chega ús 3000 falantis) etc. I nun se trata de piil peras ú olmu, se trata de puras garantías constitucionais.

Hoixi en día, pur muta forza que teña unha lengua minoritaria é imprescindibri un apoiu oficial claru si nun queremus que se vaia  poicu a poicu difuminandu.

Esti libru é un pasu importanti, pero quean mutus máis… que pasan inexorabrimenti pur un direitu irrenunciabri: u da COOFICIALIAI.